Su sardu est una
limba de minoria, reconnota dae una lege istatale: sa 482 de su 1999.
S’artìculu 9 de custa lege previdit sos isportellos, o ufìtzios de sa limba
sarda.
Cada
Comune ponet a disponimentu de sos tzitadinos unu servìtziu nou chi benit dadu dae s’operadore de sa limba sarda: una
pessone chi tenet una formatzione ispetzìfica, chi est capatza de bortare in sardu impreende normas gràficas
chi sunt sas matessi in totue.
Pro
ite iscrìere totus a sa matessi manera?
Ca cun sa norma gràfica si cheret dare normalidade e ufitzialidade a su sardu, cale
si siat limba tenet una norma ebbia.
Figuramus·nos una Sardigna in ue onniunu iscriet
a manera sua…, nde diat a bessire a pìgiu un’atzoroddu cumpletu, e in pagas
paràulas non si diat a cumprèndere su babbu cun su fìgiu!!! Iscridende onniunu
comente prus l’agradat, comente diat èssere possìbile pro su sardu a àere
ufitzialidade in sas iscolas, in sos ufìtzios e in totue?
Tocat
a betare fràigos siguros e chi a bellu a bellu bèngiant recconnotos dae totus[1].
S’operadore est a disponimentu de totus sos chi sunt
interessados a su sardu pro cale si siat àmbitu.
Sa
punna, pro mèdiu de sos isportellos de sa limba sarda, est cussa de:
·
fàghere
a manera chi crescat in sa gente una cussèntzia prus manna de limba sarda, a
manera chi custa limba sigat a campare in su chistionu e in s’iscritu (sensibilizare)
·
fàghere
a manera chi su sardu diventet limba normale e duncas balanget su matessi
balore de sas àteras limbas (amparare)
·
fàghere
a manera chi su sardu tèngiat visibilidade, difatis sos avisos de sos Comunes
diant dèvere essire dae sos ufìtzios in versione bilìngue, est a nàrrere in
italianu e in sardu; su matessi in sos sitos de sos comunes in ue bi diant
dèvere èssere partes in sardu a costàgiu de s’italianu. (ispartzighinare/difùndere)
·
dare
a sa gente inditos subra sas normas iscritas e comente las impreare (informare)
·
dare
consulèntzia in cale si siat àmbitu pro totu su chi pertocat s’argumentu limba
sarda
Ma
pro ite totu custu? Ais a nàrrere bois.
- Ca su sardu est una limba e no unu dialetu
- ca su sardu est limba istòrica e tenet su deretu de esìstere a costàgiu de s’italianu e de s’inglesu
- ca sos sardos devent àere su deretu, ma fintzas su dovere, de manigiare sa limba issoro cada die in onni logu.[2]
S’operadora Antonella
M.M. Licheri
Mandamentu VI
Mandamentu VI
[1] Semus totus responsàbile de sa limba,
pensade a s’isfortzu chi a s’incomintzu fintzas un’operadore at dèvidu fàghere
pro iscrìere fìgiu e non fizu, o balàngiu e non balanzu. Cadaunu si devet
fàghere càrrigu de custa responsabilidade e sacrifìtziu (su de impreare sa
norma) pro su bene e su benidore de sa limba, si a beru sa limba s’istimat e si
si cheret chi siat bida dae totus comente normale.
[2]
non nos
ismentighemus chi su sardu est sa limba nostra chi est ligada a sa cultura
nostra, a lu pèrdere no est cosa de bonu, diat
èssere una làstima manna: totu unu mundu diat iscumpàrrere. Est custu chi cherimus? Nòssede
Nessun commento:
Posta un commento